همين

هنوز نيم ساعت مونده بود به افطار كه رسيديم دم اوين. چند نفري اونجا بودن اما زياد نبودن. شايد 20 نفر. بيشتر خانوم‌هايي كه گويا با هم آشنا بودن و معلوم بود زياد هم رو ملاقات مي‌كنن. «مردم» نبودن. تا دم افطار يه چند نفري بهمون اضافه شدن. خرما و نون پنيري خورديم و كمي عكاسي و بعد هم هر كي رفت سي زندگي خودش. همين.
همه‌اش با خودم مي‌گم من اون كاري رو كردم كه از دستم بر ميومد...