۱۳۹۱ اسفند ۲۵, جمعه

...

دوچرخه جديد را خواستم آب بندي كنم؛ آب بندي ام كرد. كله كردم و نيمه سمت چپ صورت و دست و پا آب بندي شد با زخم و زيل هاي سرخرنگ سوزناك! حالا مانتو و شلوار و عينك به ها رفته به جاي خود! ترسي كه به جانم انداخت بزرگتر بود اما. سرازيري هاي شني را به جاي ركاب زدن راه رفتم.
وقتي كه تجربه اي تلخ ترمز آدم را مي كشد از تجربه جديد. آدم مي ترسد. پشتش تير مي كشد.

هیچ نظری موجود نیست: