استكان

در زمان‌هاي قديم هنگامي‌كه هندوها با كشورهاي عربي مراوده تجاري داشتند، براي نوشيدن چاي به همراه خود پياله‌هايي را به اين كشورها خصوصا عراق و شام قديم آوردند كه در آن كشورها به بياله معروف شد. پس از آن، اروپايياني كه براي تجارت به كشورهاي عربي سفر مي كردند چون در كشورشان از فنجان براي نوشيدن چاي يا قهوه استفاده مي‌كردند، هنگام بازگشت به كشورشان اين پياله‌ها را به‌عنوان يادگاري مي‌بردند و آن را East Tea Can مي‌ناميدند، يعني ظرف چاي شرقي. به تدريج اين كلمه به كشورهاي شرقي بازگشت و در آن‌جا متداول شد.

(مرجع اصلي‌اش رو پيدا نكردم)