۱۳۸۸ اسفند ۱۱, سه‌شنبه

لاهيجان

بر فراز تپه‌ها و مزارع سبز چاي، در دل ابرها و در سكوتي مه‌آلود كه تنها صدا، آواز پرندگان بود و ديگر هيچ؛ زندگي را ديدم...

هیچ نظری موجود نیست: