۱۳۸۸ آبان ۱۵, جمعه

...

كاش كارهاي هر روز آدم اكسپاير ديت داشتن و نمي‌شد از امروز به فردا موكول‌شون كرد. بعد در آخر هر روز راس ساعت 12 شب از بين مي‌رفتند و نيازي نبود بار اونها رو كه هنوز پرونده‌شون تو مغزت بازه و همچنين سنگيني وجدان‌درد تنبلي‌ات رو با خودت ببري تو رختخواب... در اونصورت من يه آدم خيلي زياد موفق مي‌شدم!
موو كردن ريمايندرهاي هر روز به فردا كار هر شبم شده قبل از خواب... يه جورايي سبب تسلاي دل و اميد به اصلاح شدن از فرداست...

هیچ نظری موجود نیست: