۱۳۹۱ خرداد ۱۵, دوشنبه

در هواي وطنم

ايران‌ام.
بعد از سفري با پياده‌روي طولاني و استراحتي درخور، فرصتي دست داد تا بنويسم كه شادم. از اينكه ايران‌ام. از روزهاي سپري‌شده. نه اينكه هرچه مرادست در جهان دارم؛ كه هرچه هست، خواسته و ناخواسته، روزگارِ بدي نيست. اگرچه سخت.